Een eiland in Nicaragua vol seks, alcohol en drugs

Rebecca Rütten reisde in januari 2014 voor het eerst naar Midden-Amerika. Daar vond hij een vreemde groep die vastbesloten was een hippische kolonie te stichten op een eiland in Nicaragua. Gefascineerd door deze plaats en door zijn inwoners, die zo ongelooflijk vrij leken, besloot Rebecca (geboren in 1991 in Duitsland) in december 2014 terug te keren met haar camera, klaar voor een intense en onvoorspelbare journalistieke onderdompeling.

“In de eerste maand voelde ik me positief en gemotiveerd. We lieten ons meeslepen, we liepen doelloos naar de ontmoeting van het avontuur. De muziek speelde, we zaten op de daken van de taxi’s rond het eiland. We dronken en dansten de hele nacht, totdat de zon opkwam. Onze gemeenschap werd onze nieuwe familie. Niemand verwachtte ons. Rebeca, die nu in Australië woont, zegt dat sommige inwoners van die kolonie die vroeger een soort hostel op het eiland bezette mydirtyhobby (ze geeft er de voorkeur aan de plaats niet meer te specificeren) er al jaren waren. “Ze snuffelden een psychostimulerend medicijn om op te staan. Ze aten ontbijt, aten en dineerden met bieren; ze brachten Valium in slaap; ze dronken elke dag, “zelfs als we geen zin hadden om dronken te worden. Ze gingen van de euforie van dronkenschap naar de kater. Ze dwaalden rond bijna naakt van plaats tot plaats. Iedereen had seks met iedereen. De sfeer was erg zwaar.

Het paradijs van seksuele fantasieën

Na enkele weken van succesvolle integratie en aanvankelijk enthousiasme veranderde utopie geleidelijk in dystopie. De mensen die leefden begrepen dat wat hen verenigde te veel was, dat het hen identiteit gaf. “Hoe meer iemand bereid was om te gaan, hoe meer hij herkend en geprezen werd. Drinkgames werden rituelen en al snel ook wedstrijden. Seks werd steeds belangrijker. Sterker nog, velen van hen hadden zenuwachtige onderbrekingen, ze huilden; er was veel drama.

“Mijn leven op het eiland werd gekenmerkt door de herhaling van excessen, emotionele en fysieke schokken, oppervlakkige gesprekken en het gevoel van een permanente déjà-vu,” legt de auteur van het boek en deze video uit, waar de sfeer op het eiland wordt gewaardeerd. “Mijn werk is een momentopname van de hedendaagse samenleving en bevraagt het geïdealiseerde romantische idee om het leven in ontwikkelingslanden te backpacken.”

Rebeca vertelt hoe zo’n intense ervaring haar beïnvloedde: “Om meer toegang te krijgen tot dit verhaal raakte ik betrokken bij de relaties tussen de hoofdrolspelers. Ik heb de meeste dagen aan de bar doorgebracht. Ik had dagelijks een gevecht met mezelf tussen meer en minder afstand houden. Na enkele weken van problemen met drinkwater, en met mijn hoofd, verslechterde mijn stemming. De klanten, die voortdurend in beweging waren, leken hetzelfde: dezelfde vragen, dezelfde standpunten.

Seks leven in alle vrijheid

Beetje bij beetje begon mijn perceptie al deze mensen samen te voegen in een homogene puinhoop. Mijn extraverte persoonlijkheid leed onder herhaalde oppervlakkige gesprekken en de sensatie van een permanente “déjà-vu”. Ik identificeerde me met het hostel. Ik begon de regels die door de “alphas” in gang waren gezet te verwerpen en bevond me in vele conflicten. Steeds vaker heb ik mijn moraal, mijn regels, mijn waarden in vraag gesteld.

Na een maand permanent dronken te zijn geweest en betrokken te zijn geweest bij de dramatische episodes, had ik een moment waarop ik me realiseerde dat ik ook mijn verstand begon te verliezen. Die plek was een krankzinnigengesticht en het was gemakkelijk om gepakt te worden. Ik was er om een fotografieproject te doen, maar plotseling maakte ik deel uit van een vreemde familie waar iedereen elkaar fuckte. Terugkijkend heb ik veel over mezelf geleerd.

Na het analyseren van mijn ervaring, zou ik graag een aantal dingen anders doen. Voor het volgende duikproject zal ik pauzes inplannen. Het is belangrijk om enige afstand te nemen in het proces om een overzicht te krijgen. Het zou interessant zijn om iets dergelijks over een langere periode te bekijken om de ontwikkeling te zien. Maar over het geheel genomen ben ik erg blij met het resultaat van het boek.